• • مهاجر، مهران؛ نبوی، محمد. “از زبان تا شعر: درآمدی بر زبان شناسی سازگانی ـ نقش‌گرا و کاربرد آن در خوانش شعر"، در کنفرانس زبان شناسی (تهران، ۵ـ۶ اسفندماه ۱۳۷۴)، مجموعه سوّمین کنفرانس زبان شناسی. به کوشش یحیی مدرسی، محمددبیر مقدم. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۷۶، ص۶۹ـ۸۱ .

اقسام معناهایی که از طریق زبان در جامعه انتقال می‌یابند؛ مهمترین عناصر بیان‌گر معنای بینافردی؛ مکانیسم‌های به‌کار گرفته شده برای ساختار متنی کلام.

• • مهرابی، ادیک. “نگاهی کوتاه به تأثیر زبان پارسی در عربی". هوخت. دوره ۲۴. ش۱۱. بهمن ۱۳۵۲، ص۱۵ـ۱۶.

کلماتی که در اصل عربی‌اند در پارسی مورد استعمال دارند؛ استعمال لغات پارسی در عربی همراه با تغییر.

• • مهران، محمد. “دو قاعده ساده و متین از دستور زبان فارسی". ارمغان. دوره ۳۷. ش۸ . آبان ۱۳۴۷، ص۳۷۶ـ۳۷۹.

۱ـ پیروی نکردن معدود از عدد ۲ـ عدم تبعیت صفت از موصوف؛ آمیختن زبان فارسی با دستور زبان عربی.

• • مهرآوند، کوروش. “نارسایی‌های زبان شناسی تطبیقی در ایران". رازی. س۱. ش۳. ۱۳۵۶، ص۳۹ـ۵۳.*

• • مهرپویا، جمشید. “شناسایی گویش‌های ایران «دفتر سوم تا ششم»” [معرفی اثر مسعود پورریاحی]. میراث فرهنگی. ش۱۴. زمستان ۱۳۷۴، ص۹۸ـ۹۹.

• • مهرور، زکریا. “کارکرد و رابطه فعل با سایر اجزاء جمله". رشد آموزش زبان و ادب فارسی. س۱۲. ش۴۵. زمستان ۱۳۷۶، ص۵۵ـ۵۷.

تقسیم‌بندی فعل از دیدگاه کارکرد و ارتباط با اجزاء دیگر جمله؛ پرکاربردترین فعل‌های هر دسته.

• • مهیار، محمد. “جهش ضمیر". رشد آموزش ادب فارسی. س۸ . پیاپی ۳۵. زمستان ۱۳۷۲، ص۴۶ـ۵۱.

جهش ضمایر متصل در نقش مضاف‌الیهی، مفعولی، متممی و فاعلی.

• • ــــــ . “خطایی که از ارزش کار کاست” [نقد کتاب درسی «نگارش و دستور زبان فارسی» سال چهارم آموزش متوسطه عمومی، رشته ادبیات و علوم انسانی، تألیف علی سلطانی گردفرامرزی] اطلاعات. س۶۹. ش۲۰۲۶۵. ۲۳ مرداد ۱۳۷۳، ص۶، ۱۴.

• • ــــــ . “کاربرد «را» در فارسی دری". رشد آموزش ادب فارسی. س۴. پیاپی ۱۷ـ۱۸ . تابستان ـ پاییز ۱۳۶۸، ص۴۳ـ۴۴؛ س۵. پیاپی ۱۹ـ۲۰. زمستان ۱۳۶۸ـ بهار ۱۳۶۹، ص۵۰ـ۵۲.

تفاوت “را” با حرف ربط و حرف اضافه؛ کاربرد “را” در فارسی باستان و میانه؛ موارد استفاده “را” در فارسی دری: ۶ مورد/ موارد استفاده “را” در فارسی دری: ۵ مورد.

• • ــــــ . “کتاب شناسی توصیفی زبان و ادبیات فارسی: دستور زبان فارسی". رشد آموزش زبان و ادب فارسی. س۱۲. پیاپی ۴۵. زمستان ۱۳۷۶، ص۳۸ـ۴۵.

پیشینه دستورنویسی برای زبان فارسی؛ تقسیم‌بندی هفت‌گانه دستورهای اولیه زبان فارسی از نظر جایگاه، نویسندگان، زمان و نوع تألیف.

• • ــــــ . “نقد کتاب نگارش و دستور زبان فارسی سال سوم دبیرستان، تألیف علی سلطانی گرد فرامرزی” اطلاعات. پیاپی ۱۹۸۳۵. ۱۵ بهمن ۱۳۷۱، ص۱۰.*

• • ــــــ . “نگارش و دستور زبان فارسی” [نقد کتاب درسی سوم آموزش متوسطه ادبیات و علوم انسانی، نوشته علی سلطانی گردفرامرزی]. کیهان فرهنگی. س۱. ش۲. پیاپی ۹۷. اردیبهشت ۱۳۷۲، ص۴۷ـ۴۸.

• • ــــــ . “وزن و وزنه کتاب دستور تاریخی فعل” [نقد اثر حسن احمدی گیوی]. کتاب ماه، ادبیات و فلسفه. س۶. ش۹. پیاپی ۶۹. تیر ۱۳۸۲، ص؟.*

• • میردهقان، مهین‌ناز. “آموزش زبان فارسی به اردوزبانان". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد. س۳۵. ش۱ـ۲. پیاپی ۱۳۶ـ۱۳۷. بهارـ تابستان ۱۳۸۱ (تاریخ انتشار: زمستان ۱۳۸۱)، ص۲۴۸ـ۲۷۳.

زبان‌شناسی مقابله‌ای؛ بررسی تقابلی هم‌خوان‌های دو زبان فارسی و اردو؛ مروری بر اختلاف آوایی زبان فارسی و اردو؛ بررسی تقابلی حروف هم‌خوان در نظام‌های نوشتاری زبان‌های فارسی و اردو.

• • ــــــ . “نظام آوایی و الفبایی زبان اردو و چند نکته درباره دستور و واژگان آن". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید چمران اهواز. س۱. ش۱. پاییز ۱۳۷۹، ص۹۵ـ۱۱۶.

هم‌خوان‌ها؛ مصوت‌ها؛ خط اردو؛ چند نکته دستوری.

• • میرزادی، محمود. “دو نکته دستوری در لهجه خوری". آینده. س۱۷. ش۱ـ۴. فروردین ـ تیر ۱۳۷۰، ص۱۳۴ـ۱۳۵.

پسوند “او” علامت معرفه؛"ـ ووک” پسوند تصغیر؛ “اگه” (aga) پسوند نشانه بزرگی.

• • میرعمادی، علی. “بنویسیم یا ننویسیم، اصلاً چرا بنویسیم؟". ادب و زبان. س۱. ش۱. بهار ۱۳۷۵، ص۱۳ـ۴۹.

تایخچه “تشدید” در دستور دستورنویسان سنتی؛ بررسی تشدید در کتاب‌های درسی دوره دبستان؛ بررسی تشدید از دیدگاه آواشناسی.

• ــــــ . “حذف به قرینه در زبان فارسی: قاعده‌ها و محدودیت‌ها". زبان و ادب. مجله دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی تهران. س۲. ش۳. بهار ۱۳۷۷، ص۳۷ـ۸۵ .