۲-۱۲)مزایای صندوق های سرمایه گذاری :
عمده مزایای اصلی صندوق های سرمایه گذاری عبارتند از:
یکی از بهترین مزایای صندوق های سرمایه گذاری ( عمدتاً با سرمایه متغیر) قابلیت باز خرید سهام صندوق، توسط خود صندوق است که باعث افزایش درجه نقد شوندگی شده و واحد های سرمایه گذاری این صندوق ها را در دریف اوراق بهادار شبه نقد قرار داده و جانشین پول می نماید. این نقد شوندگی یکی از مهم ترین ویژگی های است که صندوق ها به سیستم مالی ارائه نموده اند.
مزیت دیگر صندوق های سرمایه گذاری ، اعمال مدیریت حرفه ای و تخصصی یکسان بر وجوه کلیه سرمایه گذاران – جزء یا عمده، حقیقی یا حقوقی – است. بدین مفهوم که میزان سرمایه، تاثیری بر نحوه اعمال مدیریت مدیران صندوق بر وجوه سرمایه گذاران ندارد، زیرا این وجوه به صورت مجتمع در اوراق بهادار سرمایه گذاری می شود.
مزیت سوم، خرید و فروش آسان واحد های سرمایه گذاری صندوق، برای سرمایه گذاران است. زیرا خود صندوق هم فروشنده و هم خریدار سهام است و تمامی صندوق ها با اعلام یک شماره تلفن رایگان ، بدون حضور سرمایه گذار و با افتتاح یک شماره حساب مخصوص به نام سرمایه گذار، عملیات خرید و فروش آنها را انجام می دهند. از آنجایی که واحد های سرمایه گذاری صندوق های سرمایه گذاری با سرمایه متغیر در بازار بورس معامله نمی شود، مشمول مراحل وقت گیر قانونی و اداری به منظور دریافت و پرداخت وجوه، اخذ سهام و …. نیست.

تنوع بخشی: طبق نظریه نوین پرتفوی، سرمایه گذاری در تعداد معینی از سهام مختلف به کاهش چشمگیر ریسک غیر سیستماتیک سرمایه گذاری منجر می گردد. این صندوق ها با سرمایه گذاری در دامنه وسیعی از سهام، به هدف فوق دست می یابند
هزینه های کمتر عملیاتی: از آنجا که وجوه در اختیار صندوق به شیوه ای حرفه ای و در مقیاسی وسیع اداره می شوند، لذا هزینه های مبادلاتی نسبتاً کمی را در مقایسه با سرمایه گذاری انفرادی متقبل می شوند، که این امر خود به افزایش بازدهی سرمایه گذاری منجر می شود.
ارائه خدمات به سهامداران: صندوق ها خدمات بسیار مناسبی به سرمایه گذاران ارائه می نمایند؛ که از مهمترین آنها می توان به سرمایه گذاری مجدد وجوه ، پرداخت وجوه حاصل از سرمایه گذاری به سهام داران در اسرع وقت، خرید و فروش تلفنی و انتقال سریع و بدون هزینه وجوه سرمایه گذاران در بین صندوق های هم خانواده^[۴۸] اشاره نمود.
اطمینان از اقدامات غیر اخلاقی مدیران: تنها منبع ریسک در صندوق کاهش ارزش سرمایه گذاری است و احتمال ضرر ناشی از تقلب، رسوایی مالی یا ورشکستگی در چنین شرکت هایی تقریبا برابر صفر است(راعی و سعیدی، ۱۳۸۹).
۲-۱۳)انواع صندوق های سرمایه گذاری از نظر ابزار های مورد استفاده
مهم ترین موضوعی که سرمایه گذار در هنگام خرید واحد های سرمایه گذاری یک صندوق بایستی بدان توجه نماید، هدف سرمایه گذاری صندوق است.هدف سرمایه گذاری صندوق بیانگر حیطه فعالیت ، چگونگی رسیدن به هدف و نوع اوراق بهادار قابل سرمایه گذاری خواهد بود. این هدف درکتابچه پذیره نویسی^[۴۹] بیان می شود و هر سرمایه گذار طبق مقررات، بایستی قبل از سرمایه گذاری، یک نسخه از کتابچه پذیره نویسی را به منظور آگاهی از هدف سرمایه گذاری و داشتن اطلاعات لازم در انتخاب صحیح سرمایه گذاری در اختیار داشته باشد. صندوق های سرمایه گذاری به انواع متفاوتی تقسیم می شوند که به طور خلاصه به صورت ذیل است:
۲-۱۳-۱)صندوق های سرمایه گذاری سهام
با هدف کسب درآمد ثابت.
با هدف رشد.
با هدف رشد متهوارنه
ترکیب رشدی و درآمدی
با هدف سرمایه گذاری در شرکت های کوچک و …
۲-۱۳-۲)صندوق های سرمایه گذاری اوراق قرضه
اوراق قرضه دولتی.
اوراق قرضه شرکتی
اوراق قرضه قابل تبدیل
اوراق قرضه با پشتوانه وامهای رهنی
اوراق قرضه شهرداری ها
۲-۱۳-۳)صندوق های سرمایه گذاری بازار پول:
ابزار های بازار پول( اسناد و خزانه، اوراق قرضه کوتاه مدت سازمان های دولتی، گواهی سپرده قابل معامله ).
اوراق قرضه کوتاه مدت دولتی.
اوراق قرضه کوتاه مدت شهرداری ها
۲-۳-۶-۴)صندوق های سرمایه گذاری متوازن
۲-۳-۶-۵)صندوق های سرمایه گذاری با صنعت خاص
۲-۳-۶-۶)صندوق های سرمایه گذاری با هدف دوگانه
۲-۳-۶-۷)صندوق های سرمایه گذاری بین المللی
۲-۳-۶-۸)صندوق های سرمایه گذاری شاخصی(گالاگردرا و سیلواپول^[۵۰]، ۲۰۰۹).
۲-۱۴)اهداف صندوق های سرمایه گذاری
هدف اصلی صندوق های سرمایه گذاری یکی از موارد زیر است:
درآمدی: تمرکز اصلی بر فراهم نمودن یک جریان نقدی مداوم از طریق سود نقدی.
رشدی: تاکید بر افزایش ارزش سرمایه گذاری اولیه سهامدار.
درآمدی و رشدی: ترکیبی از دو رویکرد فوق است.
یکی دیگر از روش های طبقه بندی صندوق ها، بر درجه تنوع بخشی سرمایه گذاری صندوق تمرکز می نماید. صندوق هایی که به مثابه صندوق های متنوع شده شناخته می شوند، که از قواعد زیر پیروی می نمایند.
بیش از ۵ درصد دارایی های خود را در یک شرکت ( دارایی ) سرمایه گذاری نکنند. چنانچه ارزش یک سهم خاص، منجر به افزایش وزن آن در پرتفوی صندوق گردد، ضرورتی به فروش آن برای دسترسی به حد تعیین شده وجود نخواهد داشت.
مالکیت بیش از ۱۰ درصد یک شرکت را در اختیار ندارند.
صندوق هایی که دو قاعده قانون فوق را رعایت ننمایند غیر متنوع نامیده می شده و ریسک آنها بیشتر است.در کتابچه پذیره نویسی صندوق به موارد بالا دقیقاً اشاره می شود(سینکلس و رزنیزاک^[۵۱]، ۲۰۰۹).
۲-۱۵)سازمان ( ساختار) صندوق سرمایه گذاری:
صندوق های سرمایه گذاری برای انجام عملیات خود به عواملی نیاز دارند که در ذیل به آنها شاره می گردد:
مالکیت سهام داران^[۵۲]: صندوق سرمایه گذاری شرکت یا تراستی است که مالک آن صدها یا هزاران سهام جزء می باشند.
هیأت مدیره^[۵۳]: هیأت مدیره توسط سهامداران تعیین می شود و مسئولیت مدیریت شرکت را بر عهده دارند و باید نظارتی کامل بر شیوه مدیریت شرکت و مشاور سرمایه گذاری داشته باشند. هیأت مدیره می تواند قرارداد سالیانه مشاور را رد یا مجددا تایید نماید. طبق مقررات SEC ، هیأت مدیره بایستی حداقل تعدادی عضو مستقل یا خارج از سازمان داشته باشد.
شرکت مدیریت^[۵۴]: فعالیتهای روزانه صندوق توسط شرکت شرکت مدیریت انجام می شود. که معمولا‍ً همان شرکتی است که صندوق را تشکیل داده است. شرکت مدیریت همچنین به مشاوره سرمایه گذاری در زمینه خرید و فروش سهام برای پرتفوی خدمات ارائه می دهد.
مشاور^[۵۵]: مبالغی که در یک شرکت سرمایه گذاری مشترک اندوخته می شود، توسط افرادی حرفه ای اداره می گردد، که بر اساس استراتژی سرمایه گذاری شرکت، برای سهامداران تصمیماتی اتخاذ می کنند. این افراد سرمایه گذاری های را انتخاب می کنند که به بهترین شکل همانگونه که در کتابچه پذیره نویسی شرکت بیان شده است، اهداف شرکت را با هم مربوط و پیوسته می سازد. تصمیمات سرمایه گذاری آنها ، به دانسته های وسیع و تحقیقات آنها در زمینه شرایط بازار و عملکرد مالی یکایک شرکت ها و اوراق بهادار خاص، بستگی دارد.وقتی که شرایط اقتصادی دستخوش تغییر می شوند صندوق های سرمایه گذاری مسلما ترکیب سرمایه گذاری خود را گونه ای تغییر می دهند تا بتوانند اهداف سرمایه گذاری خود را تامین نمایند. مشاور وظیفه اداره پرتفوی صندوق را بر مبنای اهداف بیان شده در کتابچه پذیره نویسی یا قرارداد سهام دار، بر عهده دارد. مشاور جهت انجام وظیفه خود، مبالغی را به طور مستقیم از پرتفوی و معمولا‍ً به طور سالیانه دریافت می نماید. این حق مدیریت^[۵۶] کارمزد فروش نیست. اندازه آن معمولا‍ً در حدود ۰٫۴ درصد تا ۱ درصد در سال است. بایستی توجه نمود که کارمزد فروش به کارگزر پرداخت می شود(گالاگردرا و سیلواپول، ۲۰۰۹).
امین مستقل^[۵۷]: دارایی های صندوق ( شامل: سهام، اوراق قرضه یا وجوه نقد) توسط یک شخص ثالث که معمولا‍ً‍ً یک بانک یا یک شرکت امین سرمایه گذاری است نگهداری می شود که وظیفه حفاظت فیزیکی از دارایی های مالی صندوق را بر عهده دارد. امین همچنین وظیفه انجام پرداخت ها و دریافت های مبادلات اوراق بهادار را بر عهده دارد.