نتایج تجزیه واریانس تنوع بسیار معنیداری (P < 0/01) بین ژنوتیپهای مورد مطالعه برای مقدار نشت الکترولیتها نشان دادند(جدول). و این نشان دهنده وجود تفاوتهای مقاومت گیاه بومادران بود. مقایسه میانگین داده ها در زمستان نشان دادکه مقدار نشت الکترولیتها تفاوت معناداری بین ژنوتیپها دارد. بیشترین میزان درصد نشت متعلق به گونه A. tenuifolia با ۶۴/۲۷ بود و کمترین مقدار نشت الکترولیت متعلق به گونه nobilis.A بود. تفاوت بینگونه در برخی ژنوتیپها وجود داشت و ژنوتیپ ۷۱pA (۵۹/۲۲) از گونهpachycephala .A نسبت به ژنوتیپ ۱۶AP (۷۳/۲۱) از لحاظ میزان درصد نشت تفاوت معنادای نداشتند. در گونه A. millefolium تفاوت بسیار بود بطوریکه ژنوتیپ AmlitR با ۲۲/۲۴ دارای بیشترین میزان درصد نشت نسبت به ژنوتیپهای Am35 با ۳۵/ ۱۷ و Amukبا ۷۵/۱۱ دارا بود. در گونه A. filipendulina ژنوتیپ Afc با ۸۷/۱۸میزان درصد نشت بیشتری نسبت به ژنوتیپ Af26 با ۴۲/۱۵ دارا بود. گونه aucherii .A با ۸۷/۱۴ نسبت به میانگین درصد نشت در همه ژنوتیپها با ۴۷/۱۸ مقدار کمتری را نشان داد. مقادیر بالای نشت الکترولیت نشان دهنده عدم توانایی غشاء در حفظ ترکیبات درون سلولی، خروج بیشتر الکترولیتها از غشاء و خسارت به غشاء سلولی می باشد. مطالعات نشان میدهد اسیدهای چرب غیر اشباع موجود در غشای سلولی در سیالیّت غشاء بسیار اهمیت دارند. درجه حرارت پایین باعث تغییر سیالیّت این اسیدهای چرب از حالت نیمهمایع به کریستالی میشود]۶۳ و ۷۹[ و به دنبال آن نشت یونی افزایش مییابد]۶۳[. تاکاک[۱۰۶] در تحقیقی بر روی دو رقم ذرت مشاهده کرد که بعد از دو روز تنش سرما میزان نشت یونی در رقم حساس به سرما دو برابر و در رقم مقاوم تنها کمی افزایش مییابد. گائو و همکاران]۵۸[ نیز در آزمایشی بر روی چهار رقم برنج دریافتند که میزان نشت یونی در رقمهای حساس به سرما افزایش مییابد در حالی که در رقمهای مقاوم تغییر چندانی پیدا نمیکند. پس می توان گفت گونه A. tenuifolia با ۶۴/۲۷ به عنوان گونه حساس به سرما و گونه nobilis.A به عنوان گونه مقاوم شناسایی شد. تفاوت در ژنوتیپهای هر گونه هم وجود داشت و در گونه A. millefolium ژنوتیپ AmlitR با ۲۲/۲۴ به عنوان ژنوتیپ حساس و ژنوتیپ Amukبا ۷۵/۱۱ به عنوان ژنوتیپ مقاوم شناسایی شد. گونه aucherii .A با ۸۷/۱۴ نسبت به میانگین درصد نشت در همه ژنوتیپها با ۴۷/۱۸ مقدار کمتری را نشان داد و به عنوان گونه نیمه مقاوم معرفی شد. نتایج بدست آمده با نتایج مطالعات قبل مطابقت داشت.

^{جدول ۳-۱۰-مقایسه تجزیه واریانس پراکسید هیدروژن و مالون دی الدهید در جمعیت های مختلف گیاه بومادران.}