حفاظت مالی مهم ترین بعد پوشش بیمه سلامت محسوب می شود . سیاست های توسعه پوشش بیمه سلامت در سه بعد جمعیت ، خدمات و پوشش هزینه ، با تاکید بر ارتقاء تاثیرات نهایی بر حفاظت مالی خانوار باید در آینده مورد توجه قرار گیرد . لازم است که دولت درآمد اختصاص یافته به برنامه های بیمه سلامت ملی را افزایش دهد . روش های پرداخت ارائه کنندگان باید اصلاح گردد و ظرفیت مدیریت سیستم های بیمه سلامت باید توسعه یابد . (۳)
کاهش وابستگی نظام سلامت به وجوه پرداخت از جیب و ایجاد حفاظت در برابر مخاطرات مالی خانوراهای فقیر را در برابر هزینه های کمرشکن محافظت می نماید .. جدول ذیل درصد خانوارهای مواجه با هزینه های کمرشکن را در ۵۶ کشور دنیا نشان می دهد . نتایج بین کمتر از ۰۱/۰ در جمهوری چک و اسلواکی تا ۵/۱۰ درصد در ویتنام متغیر است .اکثر کشورهای توسعه یافته که موسسات اجتماعی پیشرفته مانند بیمه اجتماعی و نظام های سلامت مبتنی بر مالیات دارند که خانوارها را در برابر هزینه های کمرشکن محافظت می نماید . در بین این کشورها فقط یونان ،پرتغال ،سوئیس و ایالات متحده آمریکا بیش از ۵/۰ درصد خانوار مواجه با مخارج کمرشکن هستند .در بین کشورهای در حال توسعه این نرخ بین ۵/۰ درصد در نامبیا و ۱۰ کشورهای بیش از ۳ درصد خانوارهایشان با هزینه های کمرشکن مواجه اند . دو گروه از کشورها دارای نرخ بالای هزینه های کمرشکن هستند . این دو گروه شامل کشورهای در حال گذر مانند ویتنام و اوکراین و کشورهای آمریکای لاتین مانند برزیل ،کلمبیا ، پاراگوئه و پرو می باشد . (۳۵)
قابلیت اکتساب خدمات بهداشتی جهت ارتقاء سلامت در کشورهای فقیر ضروری است اما این رویکرد موجب افزایش نرخ خانوارهای مواجه با هزینه های کمرشکن می گردد . در این موقعیت سیاست های حفاظت از ریسک بسیار مهم است .هزینه های کمرشکن همواره به معنای بالا بودن هزینه های بالای مراقبت بهداشتی نیست . زیاد بودن صورتحساب یک عمل جراحی ممکن است کمرشکن نباشد به سبب آنکه پرداخت هزینه توسط بیمه ، رایگان بودن و یا اعطای یارانه دولتی مشکلی در پرداخت خانوار ایجاد نمی کند . از سوی دیگر ، هزینه های پایین بیماریهای عمومی می تواند از نظر مالی برای خانوارهای بدون پوشش بیمه فقیر کمرشکن باشد . شاخص های نظام سلامت که خانوارها را در برابر پرداخت های کمرشکن محافظت می کنند یا عواملی که منجر مواجه برخی خانوارها با چنین هزینه هایی و محافظت بقیه می شود ، بطور کامل شناخته شده نیستند . شواهد اندکی از چندین مطالعه موردی بدست آمده است . در طراحی نظام سلامت، سیاستگزاران نیازمند درک این موضوع هستند که چه شاخص هایی منجر به آسیب پذیری بیشتر خانوارها در برابر هزینه های کمرشکن می گردد
دو مطالعه در آمریکا نشان دادند خانوارهای با اعضاء پیرتر ، اعضاء با ناتوانی ، بیکار و یا خانوارهای فقیر و افرادی که دسترسی محدود به بیمه سلامت دارند با احتمال بیشتری نسبت به سایر خانواده ها تحت تاثیر هزینه های خدمات درمانی قرار می گیرند .(۳۶،۳۷)
در گرجستان نتایج بررسی نشان داد که پس از حرکت به سوی عدم تمرکز و سیستم مبتنی بر بازار ، ۱۹ درصد از خانوارهایی که به دنبال دریافت مراقبت هستند ناچار به قرض گرفتن پول یا فروش دارایی های شخصی جهت پرداخت هستند و ۱۶ درصد توانایی پرداخت داروهای تجویزی خود را ندارند .
مطالعه هایی در تایلند نشان داد که افراد فقیر با احتمال بیشتری نسبت به ثروتمندان برای پرداخت هزینه های سلامت از درآمد شخصی خانواده خرج می نمایند. (۳۸،۳۹)
نمودار فوق که بر اساس پیمایش های ملی صورت گرفته ، رابطه بین میزان پرداخت از جیب خانوار در ۵۹ کشور را با نرخ شیوع مواجه خانوار با هزینه های کمرشکن در این کشورها نمایش می دهد .همانطور که از نمودار مشخص است با افزایش میزان پرداخت از جیب ، میزان مواجه خانوارها با هزینه های کمرشکن افزایش یافته است . این مطالعه نشان داد که رابطه مثبتی بین افزایش پرداخت از جیب با افزایش خانوارهای مواجه با هزینه های کمرشکن وجود دارد. بر این اساس می توان بیان نمود که با شناخت عوامل مرتبط با افزایش پرداخت از جیب و کنترل آنها ، درصد خانوارهای مواجه با هزینه های کمرشکن کاهش می یابد.
پرداخت های کمرشکن متاسفانه در کشورهای با درآمد متوسط ،کشورهای در دوره گذر و در چند کشور با درآمد کم عمومی است . پرداخت های کمرشکن در حال تبدیل شدن به اولویت مباحث سیاستگزاری در ایران و مکزیک است .پیش پرداخت ناشی بیمه اجتماعی ، مالیات یا بیمه خصوصی مکانیسم هایی هستند که انباشت خطر مالی بدست می آید . ارتباط قوی بین پرداخت از جیب و هزینه های کمرشکن این فرضیه را قوت می بخشد که پیش پرداخت و انباشت خطر می تواند از مواجه خانوارها در برابر هزینه های کمرشکن ناشی از بیماری محافظت نماید .
پرداخت از جیب تنها تعیین کننده ایجاد هزینه های کمرشکن نمی باشد . خط فقر،استفاده و دسترسی به خدمات بهداشتی درمانی و ضعف در مکانیسم های اجتماعی در انباشت کردن خطرات مالی در بیشتر کشورها سایر تعیین کننده ها محسوب می شوند .
در کشورهای توسعه یافته نظام های سلامت و مکانیسم های انباشت ریسک مالی بیش از یک قرن است که بطور موازی رشد یافته اند . در بسیاری از کشورهای با درامد متوسط ، استفاده از خدمات بهداشتی درمانی به سرعت رشد یافته است اما توسعه موسسات اجتماعی مانند بیمه اجتماعی یا تامین خدمات درمانی مبتنی بر مالیات عقب مانده است .
مشکل پرداخت هزینه های کمرشکن سلامت به سادگی با افزایش درآمد برطرف نمی شود . فرایند پیچیده توسعه دادن موسسات اجتماعی در اثربخش نمودن انباشت خطرات مالی باید بعنوان راه حل جایگزین لحاظ گردد . اگر مخارج پرداخت از جیب بتواند کاهش یابد به سطحی پایین تر از ۱۵ درصد کل مخارج سلامت ، تعداد کمی از خانوارها با پرداخت های کمرشکن مواجه می شوند .
استراتژی های دیگر جهت مقابله با هزینه های کمرشکن خانوارها عبارتند از : برنامه های پرداخت پیشرونده ، خدمات بیمارستانی رایگان یا با یارانه های بالا و ارائه خدمات سلامت به فقرا .این استراتژی ها نتایج مالی پرداخت برای خدمات را محدود می کند اگرچه نتایج مالی سلامتی بیمار باید تشخیص داده شود. مخارج کمرشکن سلامت یک مسئله فراموش شده در بسیاری از بخش های دنیاست .(۳)
در پنجاه و هشتمین مجمع جهانی سلامت در سال ۲۰۰۵ بیان گردید که مکانیسم های حفاظت مالی و انباشت ریسک برای همه شهروندان در اکثرکشورهای در حال توسعه وجود ندارد . براساس مطالعاتی که در مکزیک انجام شده است ، پیشنهاد شده است که مهم ترین نقش برای سازمان و تامین مالی نظام سلامت کاهش فقر و محافظت کردن خانوار در طول دوره های شخصی و بحران های مالی تجمعی است . مکزیک جزءاولین کشورهایی است که مسئله پرداخت از جیب های کمرشکن و ایجاد کننده فقر را شناسایی نمود و علت آن را نبود حفاظت مالی تشخیص داد و پیشنهاد درمانی نظام مند از طریق اصلاح نظام سلامت را ارائه نمود .
حل کردن این مشکلات نیازمند راه حل های مبتنی بر شواهد محلی دارد . رابطه معکوسی بین سطح توسعه اقتصادی یک کشور و میزان تامین مالی بخش سلامت بوسیله پرداخت از جیب مردم آن کشور دارد پوشش بیمه سلامت یک نقش دو گانه دارد . هم نتیجه و هم تعیین کننده توسعه اقتصادی یک کشور محسوب می شود .از لحاظ کارکردی نیز بیمه سلامت خانواده ها را در برابر شوک های سلامتی که منجر به افزایش نیازهای درمانی می گردد و در برابر شوک های اقتصادی که ظرفیت خانوار را نسبت به تامین مالی مراقبت درمانی کاهش می دهد ، محافظت می نماید (۴۰)
(( فساد)) دارای تعریفی که مورد توافق واجماع جهانی باشد نمی باشد . سازمان ملل تلاش در تعریف این واژه را داشته است اما صرفا” لیستی از اقداماتی که موجب فساد می شود را بیان نموده است . جدول ذیل تعاریف کلیدی که در متون علمی از فساد تعریف ارائه داده اند را بیان می نماید . (۴۱)
تعریف | منبع تعریف |
سوءاستفاده از قدرت دولتی برای منافع شخصی | بانک جهانی(۱۹۹۷) |
سوء استفاده از اختیار واگذار شده برای منافع شخصی | USAID(2005) |
استفاده ناصحیح از قدرت واگذارشده برای سود شخصی ، بعنوان رفتاری در بخشی از ادارات دولتی که بطور ناصحیح و غیرقانونی خودشان را توانگر می نمایند . | Transparency International (۲۰۰۶) |
فساد دربگرینده رفتاری است که در بخشی از ادارت دولتی و خصوصی اتفاق می افتد . بطوریکه افراد بوسیله آن بطور ناصحیح و غیر قانونی خود را توانگر و غنی می کنند و یا بوسیله استفاده نامناسب موقعیتی که در آن قراردارند موجب کاهش استفاده دیگران می شوند . | بانک توسعه آسیا |
اقدام به انجام کاری به قصد کسب مزیت هایی بدون ارتباط با ماموریت ادرای و حقوق دیگر افراد . استفاده از امانت اداری برا یتحصیل منافعی برای خود یا فرد دیگری در تضاد با حقوق بقیه. | Garner B(2004) |
اقدامی که به قصد بدست آوردن منافع شخصی متنافض با ماموریت رسمی وحقوق دیگران که شامل رشوه نیز می شود اما وسیع تر می باشد زیرا این عمل می تواند بطور فاسدانه انجام شود با این وجود مزیت حاصله به دیگران پیشنهاد نمی شود . | Lectric Law Library |
استفاده نامناسب از قدرت دولتی ، اختیار یا اداره برای منافع شخصی از طریق رشوه ، اخاذی ، تاثیر نامحسوس ، انتصاب اقوام به مشاغل مهم ، کلاه برداری و تقلب ، speed money ، اختلاس |