شکل ۳-۱۲ نمودار TG/DTA کاتالیزگر ناهمگن AC-Schiff-base-MoO₂(acac) را نشان می­دهد. نوار گرمازایی زیرC °۲۰۰ شروع شده و تخریب را در دو مرحله نشان می­دهد که احتمالا مربوط به کمپلکس نشانده شده بر بستر است. از آنجایی­که پیوند ایمین پیوند خیلی محکمی نیست، ابتدا پیوند ایمین و سپس باقی­مانده­ای که روی بستر است شکسته می­ شود. در اینجا نیز افت وزن واضحی مشاهده نمی­ شود زیرا مقدار کمپلکسی که روی بستر نشانده شده است ناچیز است. همچنین در مقایسه با بستر، پایداری حرارتی کاهش یافته و نمونه زیرC °۲۰۰ شروع به تخریب شدن کرده است. میزان خاکستر باقی­مانده که شامل اکسید مولیبدن نیز هست برای هر دو کاتالیزگر حدودا %۲۷ می­باشد که البته %۱۷ آن مربوط به خاکستر باقی­مانده برای بستر بوده است.

شکل ۳-۱۰: نمودار تجزیه حرارتی کربن فعال
شکل ۳-۱۱: نمودار تجزیه حرارتی AC-dien-MoO₂(acac)
شکل ۳-۱۲: نمودار تجزیه حرارتی AC-Schiff-base-MoO₂(acac)
۳-۳ بررسی ویژگی­های کاتالیزوری کاتالیزگرهای ناهمگن تهیه شده و بهینه سازی عوامل موثر در اپوکسایش سیکلواکتن
کارایی دوکاتالیزگر ناهمگن AC-dien-MoO₂(acac) و AC-Schiff-base-MoO₂(acac)، در واکنش اپوکسایش آلکن­ها مورد بررسی قرار گرفت. از سیکلواکتن به­عنوان آلکن پایه استفاده شد و اثر پارامترهای گوناگون (نوع حلال، مقدار حلال، نوع اکسنده، مقدار اکسنده، مقدار کاتالیزگر، دما و زمان) بررسی و بهینه شد که در ادامه مورد بحث قرار خواهد گرفت.
طرح کلی واکنش اپوکسایش سیکلواکتن در حضور کاتالیزگرهای ناهمگن AC-dien-MoO₂(acac) و AC-Schiff-base-MoO₂(acac)، در شکل ۳-۱۳ نشان داده شده است.
شکل ۳-۱۳: طرح کلی اپوکسایش سیکلواکتن با کاتالیزگرهای ناهمگن AC-dien-MoO₂(acac) و
AC-Schiff-base-MoO₂(acac)
۳-۳-۱ بررسی اثر نوع حلال
در بررسی این پارامتر، عوامل گوناگونی همچون قدرت کوئوردینه شوندگی حلال، قطبیت حلال و نقطه جوش حلال تاثیرگذارند .واکنش سیکلواکتن در حلال­های گوناگون بر پایه روش گفته شده در قسمت ۲-۱-۵-۱ انجام شد و نتایج بررسی اثر حلال­های مختلف در اپوکسایش سیکلو­اکتن با کاتالیزگرهای ناهمگن AC-dien-MoO₂(acac) و AC-Schiff-base-MoO₂(acac)با اکسنده TBHP در جدول­های ۳-۱ و ۳-۲ و شکل­های ۳-۱۴ و ۳-۱۵ آورده شده است. نتایج نشان می­دهد که این واکنش با حلال­های قطبی همچون متانول، استون و استو­نیتریل پیشرفتی ندارد. در بیان این پدیده می­توان گفت حلال­هایی با قدرت کوئوردیناسیون بالا به­ ویژه الکل­ها و آب به­شدت از پیشرفت واکنش به­جهت پیوند قوی به فلز مرکزی از پیوند واکنشگرها به فلز مرکزی و پیشرفت واکنش جلوگیری می کنند. مکانیسم­های پیشنهادی برای واکنش­های اپوکسایش کاتالیز شده با کمپلکس­های مولیبدن و اکسنده­یTBHP، همگی دارای یک مرحله­ فعال­سازی هیدروپراکسید با کوئوردینه شدن به مرکز فلزی( با خاصیت اسید لوئیس) هستند از اینرو حلال­های کوئوردینه­شونده که قادرند سایت­های کوئوردیناسیونی فلز را اشغال کنند، مانع تشکیل آلکیل­هیدروپراکسید کاتالیزگر می­شوند. لذا سرعت در حضور این حلال­ها کاهش می­یابد. از سوی دیگر حلال باید تا حدی قطبی باشد تا محیط مناسب را برای برهم­کنش کاتالیزگر و اکسنده فراهم شود. تولوئن یک حلال غیر قطبی است و به همین دلیل محیط مناسبی برای تشکیل کمپلکس بین TBHP و کاتالیزگر فراهم نمی­کند. همه حلال­های کلردار از لحاظ قطبیت مناسب و غیر کوئوردینه می­باشند، با این حال تتراکلریدکربن نسبت به دیگر حلال­های انتخابی با وجود قطبیت کمتر اپوکسایش در آن بازده بیشتری نشان می­دهد. در اینجا اثر دما مطرح است. زیرا یکی از مهم­ترین عوامل موثر در واکنش اپوکسایش است. از آنجا که نقطه جوش تتراکلریدکربن از دو حلال دیگر بیشتر است، واکنش نیز با سرعت بیشتری پیش می­رود. این نتایج تاییدکننده­ی مشاهداتی است که در سیستم­های کاتالیزوری مشابه گزارش شده است]۴۵و۴۶[.
جدول۳-۱: بررسی اثر نوع حلال در اپوکسایش ۵/۰ میلی­مول سیکلو­اکتن در ۱ میلی­لیتر حلال با ۴/۱ میلی­مول اکسنده TBHP در دمای جوش حلال طی ۴۵ دقیقه با ۲۵ میلی­گرم کاتالیزگر AC-dien-MoO₂(acac).