این سرخرطومی به طور عمده روی گیاه میزبان C. stocksii از تیره Asteraceae فعالیت دارد (شکل۳-۲۱). این سرخرطومی تنها از منطقه دهسرد با ارتفاع ۱۸۲۴ متری از سطح دریا جمع­آوری شد. سرخرطومی Larinus sp. یک گونه تولید کننده مان می­باشد (شکل ۳-۱۷). گیاه میزبان و تولید مان توسط این سرخرطومی برای اولین بار در این تحقیق مشخص شد. در مورد پراکنش این گونه سرخرطومی در ایران و جهان گزارشی وجود ندارد.

۳-۴- درصد فراوانی نسبی گونه‌های جنس Larinus روی گیاهان میزبان مختلف
نمودار مربوط به درصد فراوانی گونه­ های Larinus روی گیاه میزبان E. aucheri نشان می­دهد که در هر دو سال متوالی گونه­ L. affinis دارای بیشترین درصد فراوانی نسبی (به ترتیب با ۹۱ و ۸۹ درصد در سال­های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰) می­باشد (شکل ۳-۲۲). درصد فراوانی نسبی گونه­ های
L. grisescens،L. nidificans و L. onopordi روی این گیاه میزبان خیلی کم بود و گونه­ های
L. syriacus،Larinus sp. و L. liliputanus روی این گیاه میزبان مشاهده نشدند (۳-۲۲). نمودار مربوط به درصد فراوانی نسبی گونه­ های Larinus روی گیاه میزبان E. lalesarensis نشان می­دهد که در هر دو سال متوالی درصد فراوانی گونه­ L. grisescens در مقایسه با سایر گونه­ ها به طور معنی­داری بیشتر بود (۰۵/۰>P) (شکل ۳-۲۳). همچنین گونه­ های L. nidificans و L. onopordi، L. syriacus و L. liliputanus با درصد فراوانی نسبی کمتر روی این گیاه میزبان مشاهده شدند ولی، گونه­ های L. affinis و Larinus sp. روی این گیاه میزبان مشاهده نشدند (شکل ۳-۲۳). نمودار مربوط به درصد فراوانی نسبی گونه­ های Larinus روی گیاه میزبان E. longipenicillatus نشان می­دهد که در هر دو سال متوالی درصد فراوانی گونه­L. nidificans در مقایسه با سایر گونه­ ها به طور معنی­داری بیشتر بود (۰۵/۰>P) (3-24). همچنین گونه­ های L. grisescens و L. onopordi، L. syriacus و L. liliputanus با درصد فراوانی کمتر روی این گیاه میزبان مشاهده شدند ولی، گونه­ های L. affinis و Larinis sp. روی این گیاه میزبان مشاهده نشدند (شکل ۳-۲۴). سرخرطومی Larinus sp. روی گیاه میزبان C. stocksii در هر دو سال ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ با ۸۸ و ۵/۸۷ درصد بیشترین درصد فراوانی نسبی را داشت. همچنین سایر گونه­ های Larinus با درصد فراوانی نسبی خیلی کم روی این گیاه مشاهده شدند (شکل ۳-۲۵). روی گیاه میزبان C. oxyachantha درصد فراوانی نسبی دو گونه سرخرطومی L. grisescens و
L. syriacus در مقایسه با گونه­ های L. nidificans،L. onopordi، L. affinis و L.liliputanus به طور معنی­داری بیشتر بود ولی، گونه Larinus sp. روی این گیاه میزبان مشاهده نگردید (۳-۲۶). روی گیاه میزبان O. leptolepis درصد فراوانی نسبی دو گونه سرخرطومی L. grisescens و L. nidificans در مقایسه با گونه­ های L. syriacus و L. onopordi به طور معنی­داری بیشتر بود ولی، گونه­ های L. affinis، Larinus sp. و L.liliputanus روی این گیاه میزبان مشاهده نشدند (شکل ۳-۲۷).
نتایج حاضر نشان می­ دهند که سرخرطومی L. affinis به عنوان گونه غالب جنس Larinus روی گیاه میزبان E. aucheri و سرخرطومی Larinus sp. .به عنوان گونه غالب جنس Larinus روی گیاه میزبان C. stocksii فعالیت دارند. روند تغییرات تراکم جمعیت سرخرطومی L. affinis در مراحل مختلف رشدی گیاه میزبان و نیز برخی از ویژگی­های زیست­شناسی این گونه روی گیاه میزبان مطالعه شد.